در این مقاله می خواهیم درباره ویژگی های شعر کودک با شما صحبت کنیم.

شعر برای کودکان جوهر کودک را به تصویر می کشد: سرگرمی، خنده، امید و ماهیت کنجکاوی کاوش در دنیای آنها.

آشنایی بچه ها با شعر راهی عالی برای ایجاد مهارت خواندن و عشق به شعر است. وقتی کودکان با شعر آشنا شوند کلمات جدید را یاد می گیرند، آن ها را با صدای بلند تمرین می کنند و با قافیه ها آشنا می شوند. شعر خواندن کودکان را سرگرم می کند.

همانطور که در مطالب قبل گفته شد شعر زبان شادی ها، غم ها، آرزوها، آمال و نفرت هاست. شعر وسیله تفریح و سرگرمی و به شادی گذراندن اوقات فراغت برای کودکان و بزرگسالان است.

همه ی کودکان به طور غریزی شعر را دوست دارند و از آن لذت می برند. همچنین پدران و مادران و مربیان وظیفه دارند در سنین کودکی شنیدن و خواندن شعر را در کودکان تقویت کنند و این کار را تا سنین نوجوانی نیز ادامه دهند تا علاقه به شعر در آن ها ذاتی شود. توجه به تاثیرات شعر برای پرورش عواطف، احساسات و درک کودکان میتواند باعث شود که که کودکان به دنیای شعر علاقه مند شوند.

ویژگی های شعر کودک

وقتی اولین واکنش کودک به شعر شادی و لذت است. کودک شادی را در شعر در می یابد، با شعرهای آهنگین و داستانی، شعر را درک می کند و به مرور به درک شعرهای هیجان انگیز و احساسات عالی و ارزش های انسانی درون آن می رسد.

برای کودک امروز که به وسیله ی دیوارهای صوتی و تصویری تلویزیون و دنیای مجازی اینترنت محصور شده است، شعریک سفر پر احساس و بسیار جالبی است که انسان در آن رویاها و احساس های خویش را باز می یابد و نشانه های غم و شادی،هراس و نفرت خویشتن را می بیند.

شعر دریافت های تازه ای به کودکان از جهان پیرامون شان می دهد و به آن ها کمک می کند تا از زاویه ای نو و با احساسات عالی به جهان بنگرند. در واقع شعر ارتباط کودکان را با جهان عمیق تر، عاطفی تر و دلچسب تر می کند.

در نتیجه آشنایی با شعر، کودکان به درکی از ظرافت های جهان می رسند. پرواز شاپرک ها، شکفتن گل، طلوع آفتاب، صدای حرکت برگ ها با باد و…برای آن ها لذت و مفهومی خاص پیدا می کند.

شعر زیبایی های جهان را نشان می دهد،آن ها را تایید و تحسین می کند و ناسازگاری ها را برای ما بیان می کند. از این رو شور زندگی و امید را در کودکان به وجود می آورد.

شعر حساسیت کودکان را نسبت به ارزش های انسانی – اخلاقی و نیازها و احساسات دیگران گسترش می دهد و چشم آن ها را به وجود خود و دیگران باز می کند و ذهن آن ها را با احساس همدردی نسبت به دیگران آشنا می کند.

شعر کودک را از یک فرهنگ مشترک با جامعه اش برخوردار می سازد. او با به خاطر سپردن صداها، قافیه ها و وزن های اشعار به گنجینه ای عظیم از فرهنگ انسانی دست می یابد.

از راه شعر کودکان از خردسالی می آموزند به کار و هدف های عالی زندگی احترام بگذارند.

شعر کودک را در موقعیت هایی قرار می دهد که امکان تجربه ی عملی آن ها را ندارد. مثلا در داستان میگوییم همراه زال به قله ی قاف می رود و با سیمرغ همخانه می شود، با خورشید پادشاه ستارگان از افق سر برون می آورد.

چون واژگان شعر موزون و آهنگین است کودکان را تشویق می کند تا با واژه ها بازی کنند و این امر موجب لذت بردن از زبان و گسترش دامنه واژگانی در ذهن کودک می شود.

شعر درهای جدید بیان را برای کودکان می گشاید و وسایل و ابزار کاملا متفاوت برای بیان تجربه ها، مشاهدات و احساسات در اختیارشان می گذارد.

از رهگذر شعر کودکان نیروی واژه ها را کشف می کنند همان نیرویی که شاعر توانسته است آن را آزاد کند و به شگفتی دلنشین دست می یابند و از روشن دیدن چیزهای واقعی به وجد می آیند .

شعر نیروی تخیل کودکان را تقویت می کند، به آن ها فرصت می دهد فراتر از واقعیت های موجود به زندگی بنگرند و آرزوهای بزرگ را در تخیل حس کنند. و این زمینه ساز فعالیت های بعدی آن ها در زندگی است.

شعر احساسات کودک را بر می انگیزد، می پروراند و جهت انسانی به آن ها می دهد. در واقع شعر در تربیت احساس و عاطفه تاثیر دارد.

شعر کودکان را در شناخت مفاهیم جهان پیرامونشان یاری می دهد، مثل اندازه، شماره، رنگ و…

شعر حس و حال هایی را بیان می کند که برای کودکان آشناست و بدین سان آن ها را در درک و پذیرش احساسات شان یاری می نماید.

شعر حساسیت کودکان را نسبت به طبیعت بالا می برد و آنان را حامی طبیعت در مبارزه با هر نوع آلودگی می سازد.

شعر بهترین وسیله ی آشنایی کودکان با زیبایی است زیبایی صدا و آهنگ، زیبایی احساس و بیان، بنابراین احساس زیبایی شناختی کودکان را گسترش می دهد و در تربیت هنری کودکان خواندن شعر همانقدر مهم است که شنیدن موسیقی یا نقاشی کردن.

همچنین یکی دیگر از ویژگی های شعر کودک این است که ذهن کودک را نسبت به واقع گرایی پذیرنده بی چون و چرای واقعیت ها بهم می ریزد و این به معنی این است که با احساس واقع گرایی، او مبارزه می کند و بی اعتنایی اش را نسبت به اندیشه های غریب، احساس های تازه و تصویرهای دیگر گونه از جهان درهم می شکند و این کار باعث می شود با شعر قوه تخیل کودک فعال و تقویت شود.

و بالاخره شعر توان لذت بردن از زندگی و زیبا دیدن پدیده های آن را در کودک تقویت می کند و سبب پرورش قدرت درک زیبایی در او می شود. قطعا پزشکی که با شعر آشنا است گونه ی دیگری به بیمارش می نگرد و لذت بیشتری از شغلش می برد.