این مقاله برای پدران است و ما می خواهیم در این مقاله درباره تاثیر بازی پدر با کودک در پرورش رشد روانشناختی کودک با شما صحبت کنیم. همانطور که می دانید تحقیقات در مورد نقش مادر در رشد کودک بسیار زیاد است. اما روانشناسان و کارشناسان کودک تحقیقاتی درباره ارتباط پدران با فرزندانشان انجام داده اند. در این تحقیقات مشخص شده است که  پدران در تربیت فرزندان خود نقش اساسی دارند. آنها می توانند به همان اندازه که مادران نسبت به فرزندانشان حساس هستند پدران هم احساس مسئولیت کنند و حساسیت داشته باشند. حضور تربیتی پدر می تواند به نفع فرزندان باشد و به رشد ذهنی، رشد روانشناختی، اجتماعی و عاطفی کودک کمک کند.تاثیر بازی پدر با کودک در پرورش رشد روانشناختی کودک این مقاله برای پدران است و ما می خواهیم در این مقاله درباره تاثیر بازی پدر با کودک در پرورش رشد روانشناختی کودک با شما صحبت کنیم.

همانطور که می دانید تحقیقات در مورد نقش مادر در رشد کودک بسیار زیاد است. اما روانشناسان و کارشناسان کودک تحقیقاتی درباره ارتباط پدران با فرزندانشان انجام داده اند. در این تحقیقات مشخص شده است که  پدران در تربیت فرزندان خود نقش اساسی دارند. آنها می توانند به همان اندازه که مادران نسبت به فرزندانشان حساس هستند پدران هم احساس مسئولیت کنند و حساسیت داشته باشند. حضور تربیتی پدر می تواند به نفع فرزندان باشد و به رشد ذهنی، رشد روانشناختی، اجتماعی و عاطفی کودک کمک کند.

 اگر شما صاحب فرزند هستید باید بدانید که تعامل و بازی با کودک تا چه اندازه در ایجاد ارتباط و پیوند عاطفی مؤثر میان شما و کودکتان تاثیرگذار است و از لحاظ روانشناختی تاثیرات مثبتی در فعالیت‌های هیجانی شما و کودکتان و احساس خوشحالی و رضایت را برای هر دو شما به دنبال دارد.

وقتی فرزندان خردسال با پدران خود بازی می کنند، دنیا را کشف میکنند و شروع به درک چگونگی ارتباط با دیگران می کنند، محدودیت ها و مرزها را کشف می کنند و همچنین مهارت های حل مسئله را درک می کنند. وقتی کودک با پدر خود بازی می کند ارتباطی که بین پدر و کودک شکل می گیرد به کودک اجازه می دهد که طیف وسیعی از احساسات مانند خوشبختی، ناامیدی و هیجان را تجربه کند. همچنین این امکان را به هر دو آن ها می دهد تا احساساتی در زمینه روابط ایمن، قابل اعتماد و دلبسته، را درک کنند. این مهارتهای رشد یافته در کودک نوپا، کمک بسیار زیادی در سنین بزرگسالی آن می کند.

بازی هایی که مخصوص پدران است

همانطور که می دانید اکثر پدران به دلیل مشغله زیاد، فرصت کمی را برای حضور در کنار فرزند خود دارند. براساس تحقیقات انجام شده، پدران بیشتر با بازی بر فرزندان خود تاثیر می‌گذارند، هنگامی که در کنار کودک‌اند ترجیح میدهند وقت خود را به بازی با او بگذرانند.

بازی‌های پدر و کودک، در مقایسه با بازی‌هایی که مادر با کودک انجام می‌دهد، معمولا خلاقانه‌تر و متنوع‌تر است و با هیجان و تحرک بیشتری همراه است. در مقایسه با سبک‌های ملایم و پرعطوفت مادران در ارتباط و بازی با کودکان، سبک پدران بیشتر فعال، هیجانی، تحریک‌کننده و چالش‌برانگیز است و همین خصوصیت موجب می‌شود کودک بتواند مهارت کنترل هیجاناتی مانند ترس، اضطراب و مدیریت بحران را هرچه بیشتر و عمیق‌تر فرا گیرد.

آموزش مهارت ها در کنار بازی

پدران طی بازی کمتر صحبت می‌کنند، بیشتر کودک را لمس می‌کنند و معمولا فعالیت‌های غیرقابل پیش‌بینی، پرهیجان و بی‌نظم و ترتیب انجام می‌دهند. این نوع بازی‌ها، پر جنب ‌و جوش زمینه مناسبی را برای آموزش هیجانات و عواطف در کودکان فراهم می‌‌کند. برای مثال، پدری که ادای شیر یا پلنگ را درمی‌آورد و کودک نوپای خود را دنبال می‌کند، یا او را بلند می‌کند و مانند هواپیما بالای سرش می‌چرخاند به کودکش این امکان را می‌دهد که دلهره و هیجان ناشی از ترسی خفیف را تجربه کند و در عین حال، کودک سرگرم و احساستش برانگیخته شود.

کودک در حین این بازی‌ها می‌آموزد برای کسب تجارب مثبت، به علائم پدر توجه کند و به آن‌ها واکنش نشان دهد. برای مثال، متوجه می‌شود چه علائمی از جانب پدر به‌ معنی ادامه یا پایان بازی است و در نتیجه، می‌آموزد چطور خود را قانع کند و پایان بازی را بپذیرد.

این مهارت‌ها، وقتی کودک به خود جرئت می‌دهد وارد دنیای بازی با همسالان خود می‌شود، به‌ او کمک می کند. کودک با همین بازی‌های هیجانی می‌آموزد پیام‌های دیگران را درک کند و به احساسات آن‌ها پی ببرد. او  یاد می‌گیرد چگونه باید به دیگران واکنش نشان دهد، به طوری که حرکات او نه کسل‌‌کننده باشد و نه خارج از کنترل. او می‌آموزد باید هیجانات خود را در چه سطحی کنترل کند تا به بازی‌ لطمه‌ای وارد نشود.

مطابق تحقیقات انجام شده در این زمینه، بازی‌های پدرانه در اجتماعی کردن کودکان، قدرت ریسک‌پذیری، پرورش حس رقابت سالم اجتماعی، خودمختاری، مشارکت و همکاری، ارتقای روحیه اکتشاف و جستجوگری و پذیرش بیشتر گروه همسالان تاثیر بسزایی دارد.

ایجاد یک بازی با کیفیت

روانشناسان کودک بر این باورند کودکانی که پدرانشان در حین بازی به آن‌ها دستور نمی‌دهند و روند بازی را هدایت نمی‌کنند، بیشتر از سایر کودکان، از فواید بازی با پدر سود می‌برند. این پدران باید و نباید در حین بازی ندارند، خود را همسال کودک می‌پندارند و با کلمات روان و ساده‌ای مانند آفرین، می‌دونستم که تو قوی هستی و میتونی، خیلی خوب انجامش دادی و… این چنین جملاتی موفقیت کودک را تحسین می‌کنند.

در مقابل اما، کودکانی که پدران سلطه‌جو دارند و کودک را حین بازی تحقیر و مسخره می‌کنند و او را برای اشتباهاتش سرزنش می‌کنند، کیفیت رابطه و بازی را زیر سؤال می‌برند و اجازه نمی‌دهند تعامل مثبت مؤثری با کودکشان ایجاد شود. بنابراین، تنها بازی کردن مهم نیست و آنچه اهمیت دارد فضا و کیفیتی است که پدر طی بازی ایجاد می‌کند و اختیاراتی است که به کودک خود می‌دهد.

بنابراین، به خاطر داشته باشید، به عنوان پدر در ایفا کردن نقشی که در زندگی کودکتان بر عهده دارید، وظایف مهمی بر دوش شماست که بازی کردن یکی از مهم‌ترین آن‌ها محسوب می‌شود و هیچ راه گریزی از آن نیست. زیرا شما کودک را به دنیای خود دعوت کرده‌اید و حال لازم است کنارش باشید و با بازی و سایر روش‌های ارتباطی مؤثر، مهارت‌های لازم زندگی را، با روش‌های شیرین پدرانه خود، به فرزندتان بیاموزید و او را برای پذیرش نقش‌های مهم بزرگسالی‌اش آماده کنید.